υπερπονώ

-έω, Α [πονῶ]

1. κοπιάζω υπέρμετρα, μοχθώ πάρα πολύ

2. υποφέρω ή υπομένω κάτι για χάρη άλλου ή άλλων («σφὼ δ' ἀντ' ἐκείνων τἀμὰ δυστήνου κακὰ ὑπερπονεῑτον», Σοφ.).